Het materiaal

De klokken zijn opgehangen in een stalen klokkenstoel. Uit esthetisch oogpunt zou een houten constructie de voorkeur hebben gehad, doch de ruimte in de vieringtoren list dit niet toe. De stalen klokkenstoel is thermisch verzinkt en twee maal geschilderd. In het rapport van de N.K.V. adviescommissie (1990) wordt geconcludeerd dat de ophangbalken enige roestvorming vertonen en dat voor de bouten en moeren geen roestvrij materiaal is gebruikt. Deze zijn dan ook sterk gecorrodeerd. Bij de grote onderhoudsbeurt in 1991 door Petit en Fritsen zijn de ophangbalken opnieuw geconserveerd, maar vreemd genoeg is er niets gedaan aan de bouten en moeren van de 37 laagste klokken. Deze zijn op dit moment zeer slecht en zorgwekkend. De drie Eysbouts klokken uit 1982 en de zeven Petit & Fritsen zijn wel voorzien van RVS bouten en moeren.

Opbouw klokkenstoel

De klokkenstoel is in drie fasen opgebouwd en uitgebreid. 1971: Stoel van constructiestaal. Geschikt voor 37 klokken. 1982: Montage klokkenbalk voor klokken dis5, e5, f5. 1991: Demontage klokkenbalk dis5,e5,f5 en aanpassing voor de zeven nieuwe klokjes van Petit & Fritsen

Ophanging klokken

Het carillonplan van 30-12-1969 (Eysbouts) laat zien dat één klok (de zwaarste) boven in de toren hangt. In werkelijkheid hangen nu de twee zwaarste klokken bovenin. In correspondentie met Eysbouts is niets terug te vinden omtrent deze wijziging. 24 klokken hangen volgens een bepaalde gewichtsverdeling in de omtrek van de achtkantige toren, in drie lagen boven elkaar. De overige 23 klokken hangen in de toren.